De Amerikaanse beursbewaker SEC heeft 279 miljoen dollar betaald aan een klokkenluider. Een record, het vorige was 114 miljoen in 2020. Hoe en waarom wordt uitgelegd in een persbericht.
Wie maakt de meeste?
Elektrische auto’s. Wereldproductie 10,3 miljoen vorig jaar, tegen 6,7 mln in 2021. Toename 54%, maar nog steeds marginaal. Snelste groeiers allemaal in China.
Cyclisch. Maar welke cyclus?
Samuel Benner was een rijke boer in Ohio die zijn fortuin verloor in de beurskrach van 1873. Hij besloot de financiële markt te analyseren en kwam tot de conclusie dat die markt, net als die voor landbouwproducten, cyclisch is. Hij poneerde ook zijn eigen tabel, waarin die cyclus te zien is. Die ziet er prachtig symmetrisch uit, maar hij sjoemelde wel een beetje – de periodes tussen de pieken liepen uiteen van 7 tot 11 jaar. Niet getreurd: zijn trendlijn voorspelde vaak genoeg accuraat om langzaam een loyaal publiek te krijgen. Anderen extrapoleerden het ritme en kwamen tot deze serie:
‘Verkoop’momenten waren er in 1999 (klopt), 2007 (klopt) en 2016 (ietsje te vroeg). ‘Koop’momenten: 1969 (fout …), 1985 (klopt), 1996 (klopt), 2005 (fout), 2012 (klopt), en …. 2023. Leg deze maar eens naast de S&P500. (leestip (niet beleggingstip) Y. Rosina)
Een vergissing
Lezer J. van der Velde zegt over de bijdrage van gisteren ‘Soms heeft de koper gelijk’: ‘De beste overnames aller tijden? (…) Zijn het echt alleen maar Amerikaanse bedrijven die de beste overnames hebben gepleegd of heeft de ‘onderzoeker’ een Amerikaanse paardebril op? En rendement wordt volgens mij uitgedrukt in percentages, niet in absolute bedragen.’ En hij vraagt: moet je niet ook de periode die is verstreken sinds de overname meewegen?
Het grafiekje is inderdaad Amerika-centrisch. Dat is jammer. Maar de andere kritiek is terecht. Als je rendement uitdrukt in percentages, is bijvoorbeeld de aankoop van Maps door Google (400x de investering) veel ‘succesvoller’ dan Instagram door Facebook (175x). En inderdaad, de tijdsspanne is niet meegenomen.
Excuses dus. Had ik niet moeten overnemen.
Soms heeft de koper gelijk
We weten allemaal dat M&A (mergers and acquisitions) een roversnest en een slangenkuil is. Als je zo’n geweldig bedrijf hebt, waarom verkoop je het dan? Als je zo veel geld over hebt om een bedrijf te kopen, hoe kan dat dan? Geen idee meer waar je nog in moet investeren? Is dat niet armoedig en een veeg teken? En daartussen zitten investment bankers, goddeloos en amoreel, die maar één doel hebben: een transactie tot stand brengen waarin zij een percentage van de koopsom krijgen. Hoe duurder hoe beter. 50% tot 85% van overnames blijkt een mislukking.
Dus het is leuk om eens te kijken naar overnames die wel een goed idee bleken te zijn:
Toen Facebook een miljard dollars betaalde voor Instagram, werd Zuckerberg voor gek verklaard. Apple kocht in 1997 NeXT, het bedrijf van Steve Jobs dat hij na zijn ontslag had opgestart. Het zou interessant zijn om te weten hoe een rendement van 126 miljard is berekend – is dat echt allemaal de potentie van de chips en systemen die in NeXT waren ontwikkeld, of zit daarin ook de waarde die de heer Jobs heeft toegevoegd aan Apple? En: knap van Google dat het vier van de tien meest succesvolle overnames op zijn naam heeft weten te schrijven.
‘Cash is ….’
Rapport van de ECB: Europeanen willen niet zonder cash. Over de hele EU gemeten is contant geld nog steeds het gewoonst: 59% van transacties in 2022. De trend is duidelijk: het was 72% in 2019 en 79% in 2016, maar ‘Bargeld’ houdt dapper stand. Plastic was 34% van de transacties in 2022. Let wel: in 2022 was het totale bedrag aan transacties voor het eerst groter in plastic dan in contanten: 46% tegen 42%.
Betalen met de telefoon is nog steeds exotisch: 3% van transacties, vergeleken met 1% drie jaar eerder.
Heiligschennis!
Heiligschennis van econoom en Nobelprijswinnaar Paul Krugman. ‘Wat is het nut van blockchain?’ vraagt hij. Misschien hebt u tot nu toe gedacht, net als de Bicker: het nut van cryptomunten is dubieus, maar de onderliggende gedachte – blockchain – is wel mooi.’ Nu schopt Krugman ook tegen dat huisje aan. En hij ziet medestanders. De effectenbeurs van Australië kondigde vijf jaar geleden aan dat ze een blockchain-platform ging bouwen voor het verwerken van transacties. Twee weken geleden werd dat plan begraven, en 168 miljoen euro kosten afgeschreven. Maersk, de grootste rederij ter wereld, heeft blockchain bestudeerd als een nieuwe manier om alle bevoorradingsketens in kaart te brengen. Maar Maersk ziet er van af. Ook Amazon heeft besloten geen eigen blockchain in te voeren omdat niemand intern een goed antwoord kon geven op de vraag: ‘Wat voor nuttigs doet die blockchain dan?’
Blockchain was bedoeld om ‘vertrouwen’ overbodig te maken. En de waarde van geld niet langer toe te vertrouwen aan banken en overheden. Maar die banken en overheden doen het zo slecht nog niet. En blockchain heeft niet kunnen voorkomen dat het vertrouwen in cryptomunten al een aantal keren stevig is beschadigd.
Duitsland
Durven we het al te zeggen, 77 jaar na de Tweede Wereldoorlog? Durven we al te zeggen dat we graag Duitsland als leider zouden zien in Europa? De Bicker wel. Liever de Duitsers dan de Fransen. De Engelsen zijn geen optie meer, maar dat was nooit een betrouwbare bondgenoot (zie hiervoor deze ‘Yes Minister’, vanaf minuut 2:15.).
Josef Joffe, nu in de redactieraad van Die Zeit, mede-oprichter van tijdschrift The American Interest, zou ook graag een zelfverzekerder Duitsland zien, maar schrijft: ‘Leiderschap vergt een degelijk zelfbewustzijn en de wil om jezelf te doen gelden. Dat zijn dingen die Duitsland zorgvuldig probeert te onderdrukken. Niet dat Berlijn zijn aanzienlijke macht niet wil inzetten – zie daarvoor de pogingen om de euro en het Europese asielbeleid te ‘Germaniseren.’ Maar nationale trots, en al helemaal ‘nationalisme’, zijn taboe. In plaats daarvan is het ‘Europa eerst.’ Wij appelleren niet aan ‘grandeur,’ zoals de Fransen. En roepen niet dingen als ‘Brittania, rule the waves.’ Wij beroepen ons niet op ‘exceptionalisme,’ zoals Amerikaanse politici. ‘Make Germany great again’ zou geen enkele politicus hier over zijn lippen kunnen krijgen, op een paar extreem-rechtse na.’
De echte uitdaging voor Berlijn komt uit Frankrijk, zegt Joffe. ‘Emmanuel Macron wil nu een euro-begroting, een eurozone-minister van Financiën, een euro-raad voor economisch beleid en een tweede Europees parlement voor Eurolanden.’
‘Dit is machtsdenken, nationaal beleid in naam van Europa. Het doel van Macron is duidelijk: nieuwe instituten waar Duitsland en zijn kleinere bondgenoten weggestemd kunnen worden zodat de anderen met hun vingers aan de goudkist van Europa’s Croesus kunnen komen. (…) Als de Fransen hun zin krijgen is het gedaan met fiscale discipline en markt-gerichte hervormingen. Bot gezegd: de euro was bedoeld om de Europese economie meer ‘Duits’ te maken; in plaats daarvan is de munt nu onderwerp geworden van een machtsspel tussen Frankrijk en Duitsland.’
Dit essay dateert van 2020, dus vóór de Russische aanval op Oekraïne. Sindsdien heft er een Zeitenwende plaatsgevonden, een historische wending, in de woorden van de huidige bondskanselier Olaf Scholz. Hij herhaalt deze week in een artikel voor Foreign Affairs dat Duitsland zich onvoorwaardelijk committeert aan NAVO en internationale rechtsorde. Het begint toch wel degelijk een beetje te lijken op leiderschap.
Voor wat betreft defensie: niet alleen 100 miljard euro extra voor wapens, en 2% van het BBP voor defensie, maar ook: voor het eerst export van wapens naar andere landen, versterking van de NAVO-aanwezigheid in Litouwen, militaire steun aan Estland, Slowakije en Polen; mee-investeren in de versterking van NAVO. ‘Duitsers zijn vastbesloten om de beschermer van Europese veiligheid te worden, zoals onze bondgenoten van ons verwachten; een bruggenbouwer binnen de Europese Unie en pleitbezorger voor multilaterale oplossingen voor mondiale problemen.,’ zegt Scholz.
Hij rept niet over fiscaal beleid in Europa, zoals Joffe waarschijnlijk graag had gezien. Slechts één alinea, en die is niet geruststellend: ‘Nu de EU groter wordt en een wereldspeler, is het belangrijk dat beslissingen sneller genomen kunnen worden. Daarom heeft Duitsland voorgesteld om geleidelijk het principe van ‘meerderheid van stemmen’ in te voeren voor beleidskwesties die nu nog alleen unaniem beslist kunnen worden, zoals buitenlands beleid en belastingheffing.’
Crypto reguleren
Voor wie vindt dat crypto gereguleerd moet worden – centrale bankiers, bijvoorbeeld, die niets liever zouden willen – heeft econoom Scott Sumner een beknopt antwoord.
1. Het staat Amerikanen (en de rest van de wereld) volkomen vrij om te beleggen in riskante ondernemingen, zoals bijvoorbeeld biotech. De meeste van dat soort ondernemingen gaan failliet, slechts een paar zijn succesvol.
2. Het is volkomen legaal om geld te lenen aan hoogriskante ondernemingen, waar de leningen misschien niet worden terugbetaald. Weet u nog, junk bonds?
3. Fraude is al strafbaar
En wat zou het doel zijn, vraagt Sumner zich af. ‘Crypto-beleggers beschermen? Willen we echt dat mensen die in crypto investeren, geruster zijn op hun beleggingen? Maakt dat de kans op bubbels niet juist groter?’
Shein
Chinese online kledingwinkel Shein.com streeft waarschijnlijk dit jaar H&M voorbij en zal met 50% groei snel Inditex (Zara) in het vizier hebben. Opgericht in 2012, winstgevend sinds 2019 volgens de krant. Verklaring succes? Lijkt er op dat ze Zara’s formule naar een hoger plan hebben getild. Veel producten in kleine hoeveelheden maken, zodat je snel kunt reageren op vraag; weinig onverkochte voorraad. Assortiment 600-700.000 items, iedere dag 6.000 nieuwe producten.
De enige onafhankelijke nieuwsbrief van Nederland
