Waarom worden sommige mensen dik en andere niet? De consensus: te veel calorieën. Wie meer calorieën inneemt dan hij of zij verbrandt, wordt dikker. Groep geleerden vraagt nu opnieuw aandacht voor een andere benadering. In 1954 al zei een Amerikaanse nutritionist: ‘Overgewicht wijten aan ‘te veel eten’ is ongeveer zo zinnig als alcoholisme toeschrijven aan ‘te veel drinken.’ Anders gezegd: deze benadering adresseert niet de vraag: waarom?
‘Obesitas is niet een onbalans in de energievoorziening; maar een hormonale en constitutionele onbalans; een verkeerde regulering van de stofwisseling en de opslag van vet, van het opsplitsen van brandstoffen. Dit zijn hormonale reacties op de signalen die insuline geeft, en insuline reageert primair (hoewel niet exclusief) op de koolhydraten in het dieet. Daarom heet deze benadering ‘het koolhydraat-insuline model,’ aldus dit artikel.
‘De consequenties zijn simpel en verstrekkend. Mensen worden dik omdat (…) de koolhydraten in hun dieet – zowel de kwantiteit als de kwaliteit – een hormonale omgeving creëeren waarin vet zich ophoopt.’
We weten dat insuline bloedsuiker reguleert (als de productie van insuline afneemt, of de kwaliteit vermindert, veroorzaakt dat diabetes). Maar insuline doet dat deels door de opname van vet door vetcellen te stimuleren, en het vasthouden ervan. Vetcellen reageren extreem gevoelig op insuline.
Je kunt afslanken door niet minder calorieën te eten, maar door de omloop van insuline te verminderen. En dat doe je het meest effectief door koolhydraten – suiker, aardappels, graan, etc – te vervangen door vet. Dit dieet is het meest bekend geworden door Robert Atkins maar de hypothese bestaat al 200 jaar.
Het punt van deze hernieuwde campagne? ‘Onderzoek naar obesitas en diabetes-2 schiet niet op, want wordt gehinderd door de focus op calorieën.’
