China

Het land van de rijzende zon

tech | Economist | 6 nov 25

Vorige week meldden we al enkele indrukwekkende cijfers over de productie van zonnepanelen in China, afkomstig van onderzoeksinstituut Ember. Ook The Economist, en econoom Paul Krugman, gebruiken die research als basis voor hun verslagen over de energierevolutie die door China wordt aangezwengeld. Hier meer cijfers. Vrij uitgebreid, omdat beide bronnen hoge betaalmuren hebben.

In 2009, nog maar zestien jaar geleden, kwam 1,5% van alle elektriciteit die de wereld verbruikte, uit zon en wind. Vorig jaar (2024 dus) was dat 15%.

Zonne-energie is niet afhankelijk van netwerken. Dat maakt zonnepanelen aantrekkelijk voor arme landen zonder grote energienetwerken met name Afrika en Azië. Belangrijke afzetmarkten voor Chinese fabrieken. China verdient nu meer aan de export van groene technologie dan Amerika verdient aan de export van fossiele brandstoffen.

De grootste markt voor Chinese fabrikanten van zonnepanelen is nog steeds China zelf. Van de toename in opwekkingscapaciteit van de totale wereld dit jaar zal tweederde in China plaatsvinden. Vorig jaar was de toename in China even groot als de totale consumptie van Duitsland.

Een vicieuze cirkel: meer vraag leidt tot meer capaciteit; dat leidt tot lagere kostprijzen; ergo, goedkopere zonne-energie voor China en de rest van de wereld. Een zonnepaneel kostte vorig jaar nog maar 1/20ste (5%) van de prijs in 2005.  De bedrijfstak heeft als vuistregel dat iedere verdubbeling van de productie de kosten vermindert met 30%.

Eind 2024 had China capaciteit om 887 gigawatt aan elektriciteit uit zonne-energie te produceren. Dat is bijna het dubbele van Europa en de VS samen.