Heerlijk dromen …
Heerlijk dromen ...
Hoe werkt een collectief? Hoe zorg je ervoor dat het product groter is dan de som der delen? Ach, wisten we het maar. Dan zouden voetbal- en andere coaches hun teams feilloos samenstellen. Artikel begint hoopvol met ‘als we nu de inzichten van gedragspsychologie konden koppelen aan enorme databestanden, dan zouden we kunnen zien wanneer en waarom een team begint te draaien!’ En: ‘Talent is beste indicator van teamresultaat. Maar is dat misschien de beste indicator omdat we nog niet zo goed zijn in de analyse van groepsdynamiek?’ Ja …. Niet alleen in sport, maar in wetenschap, bedrijfsleven – wat is het geheim van een goed team? Helaas, aan het eind van 3.700 woorden is de conclusie niet meer dan: ‘Zou het niet fijn zijn als …’
Intussen worden we weer wel meegenomen langs allerlei heerlijke verhalen over de ongrijpbare magie van sport. Basketballer Bill Russell schreef in zijn afscheidsbrief in 1969: ‘Laten we het eens hebben over statistieken. De belangrijkste in basketball zouden zijn: punten gescoord, rebounds en assists. Maar niemand houdt statistieken bij over andere belangrijke dingen – de goeie schijnbeweging die je maakt waardoor je teamgenoot scoort; de slechte pass die je afdwingt bij de tegenstander; de goede lange pass die je maakt die een andere pass mogelijk maakt die leidt tot een pass die leidt tot een goal; dat je ziet dat een van je medespelers een ‘hot hand’ heeft en je dus een eigen scoringskans opgeeft om hem te laten scoren. All die dingen. Dat zijn allemaal dingen waar we goed in waren die je niet terugvindt in de statistieken.’
Ah, de ‘hot hand.’ Kennelijk is dat een begrip in basketball. Maar in iedere sport ken je ‘flow.’
Antropoloog Ruth Benedict schreef: ‘Geen enkel individu kan de grenzen van zijn eigen mogelijkheden bereiken zonder een cultuur waarvan hij deel uitmaakt.’
Cultuur is misschien de sleutel. Of leiderschap, dat vaak misbruikte woord? Sam Walker schreef in ‘The Captain Class’ dat leiderschap de sleutel is tot een teamprestatie. Niet in de zin van charisma, maar van het vermogen om conflicten op te lossen en moraal te verbeteren achter de schermen.
De onnavolgbare Michael Lewis, van ‘Moneyball,’ schreef over basketball speler Shane Battier: ‘Hier hebben een basketball mysterie: een speler die in de hele NBA wordt gezien als een vervangbaar radartje in machines die worden voortgestuwd door supersterren. Maar elk team waar hij ooit in heeft gespeeld kreeg opeens een wonderbaarlijke aanleg voor winnen.’ Hij vervolgt: ‘Als Battier op de planken staat worden zijn medespelers beter, vaak veel beter, en zijn tegenstanders slechter, vaak veel slechter. Hij pakt niet heel veel rebounds, maar hij heeft een wonderbaarlijke talent om de rebounds van zijn teamgenoten te verbeteren. Als verdediger moet hij vaak de topscorers van de NBA dekken, en hij vermindert hun score-gemiddelde aanzienlijk. (…) Coach Morey zegt: ‘Ik noem hem Lego. Als hij meedoet, passen alle stukjes in elkaar.’