Hoe werkt dat nou?

Apple heeft een nieuwe versie van ‘Find My iPhone/Macbook/etc’ die zelfs werkt als het apparaat totaal is uitgeschakeld. Beter nog: hij gebruikt andere Apple-apparaten in de buurt, maar die hebben geen idee wat voor signaal ze ontvangen en doorgeven. En de encryptie vergrendelt die informatie zelfs voor moederschip Apple. Hoe kan dat? Het enige vereiste is dat de eigenaar van het desbetreffende apparaat ook nog een ander Apple-product bezit. Elk apparaat stuurt nonstop een signaal uit met een sleutel, die voortdurend verandert; nabije Apple-apparaten gebruiken die sleutel om de lokatiegegevens te vergrendelen; de lokatiegegevens kunnen alleen ontsloten worden door uw andere Apple-apparaat, dat als enige de sleutel kan ontcijferen die met de gegevens wordt meegestuurd. ‘Als het goed is uitgevoerd, is dit waterdicht,’ zegt een deskundige tegen Wired.

Kan een satelliet met golflengte van plusminus 4 cm veranderingen in de zeespiegel meten van millimieters? Lezer E. Borgsteede schrijft: ‘Golven/zeespiegel zijn als object veel groter dan de golflengte, dus dat is geen enkel probleem. Hoogtemeting is in feite een tijdmeting, en vereist dus een nauwkeurige klok, en een nauwkeurig bekende hoogte van de sateliet zelf.’

En deze reactie van R. Leslie: ‘Wat die satellieten betreft – met genoeg datapunten kun je zeker de gemiddelde groei in de millimeters berekenen ook al heeft een enkel datapunt een marge van +- 4cm vanwege de golflengte. Als je maar weet hoe de foutmarge verspreid is, kun je een gemiddelde nemen over alle data.

‘Stel je wilt de gemiddelde lengte van een grasspriet weten in een enorm veld met gras, en je moet het per grasspriet meten. Je bent slordig met je meetlint maar laten we zeggen dat je weet dat iedere meting er ongeveer een centimeter meer of minder naast zit, en dat je even vaak te weinig als te veel meet. Als je dan het gemiddelde neemt van al die metingen, kom je alsnog op een nauwkeurige lengte voor grassprieten op dat veld. Ik neem aan dat het ongeveer hetzelfde werkt met dieptemetingen via satelliet. Je hoeft niet te weten hoe diep het water precies is op één punt op de zeevloer – je wil de hele spiegel weten over een bepaald vlak, dus oneindig veel punten. Over het algemeen in statistiek: als je weet hoe de foutmarge werkt, en je genoeg metingen neemt, maakt het niet uit hoe nauwkeurig iedere meting is. (Al helemaal als je kunstmatige intelligentie gebruikt om de gaatjes slim in te vullen.)’

Wie legt de lat?

‘Zou u liever de beste minnaar te wereld zijn, terwijl iedereen denkt dat u de slechtste bent? Of zou u liever de slechtste minnaar, terwijl iedereen denkt dat u de beste minnaar ter wereld bent?’

Zo formuleert Warren Buffett (ja, die) het probleem: wie zichzelf steeds vergelijkt met anderen, wordt gegarandeerd ongelukkig. Beter om een ‘interne scorekaart’ te hebben: ben ik vanavond een beter mens dan vanmorgen?

Infrarood

Fotograaf Paolo Pettigiani experimenteert met fotografie die infrarood spectrum opvangt. Serie foto’s van Dubai en de Maladiven.

Luchttaxi

De makers van de Skaitaxi zeggen dat ze transportkosten kunnen terugbrengen tot het niveau van een Uber-taxi. Hij werkt op waterstof, niet elektriciteit. De Skai heeft nog niet gevlogen maar de makers denken dat ze eind volgend jaar al vergunning kunnen krijgen van de FAA. Max 4 uur vliegtijd op 1 tank.

Charlatan

‘Wat is hij klein! Klein van geest, klein van moed, klein van waardigheid of staatsmanschap, deze Amerikaanse president die niets van geschiedenis weet en er niets om geeft, die nu Europa bereist met zijn familie op sleeptouw, als een derderangs dictator met een doodsbange entourage,’ schrijft Roger Cohen, columnist van de New York Times.

‘Trump, de dienstplichtontwijker, de dictatorknuffelaar, de man die de Europese Unie wil opblazen, de criticaster van de NAVO, de verdediger van blanke racisten – om hem te zien bij de herdenking van jongens uit Kansas City en St. Paul, die hun leven gaven voor vrijheid, geeft diepgang aan het woord ‘charlatan.’

‘Het moet weer gezegd worden. Als Europa in vrede een eenheid is, dan is dat dankzij de NAVO en de Europese Unie; doordat de Verenigde Staten een Europese macht werden na WO2; omdat het woord van Amerika een plechtige belofte was; omdat dat woord allianties smeedde die niet zero-sum spelletjes waren maar de basis legden voor stabiliteit en welvaart aan beide kanten van de Oceaan.

‘Van dit alles begrijpt Trump helemaal niets.

‘Oud-president Eisenhower zei bij de 20ste verjaardag van D-Day: ‘Deze mensen gaven ons een kans, ze kochten tijd voor ons, opdat wij het beter zouden doen dan voorheen.’

Dat was een plechtige verantwoordelijkheid die tientallen jaren werd gedragen, tot de val van de Berlijnse muur. Maar xenofobie, ‘eigen-volk-eerst,’ en nationalisme zijn niet ‘het beter doen.’

De morele crisis van Amerika in de persoon van Trump is niet ‘prachtig’ of ‘fenomenaal’ of ‘ongelooflijk’ of welk ander loos adjectief de president gebruikt. Het is misselijkmakend en gevaarlijk.’

'Klimaatbeleid gedoemd'

‘Kabinet hoopt dat u het klimaatbeleid een beetje vergeet,’ kopt Syp Wynia deze week. ‘Het kabinet lijdt aan overspannen pretenties, die het op ondemocratische wijze tegen hoge kosten wil doordrukken en dat ook nog zonder dat de kosteneffectiviteit voorop staat. Het klimaatbeleid heeft alle trekken van een onbetaalbare, monomane, irrationele missie. Mark Rutte houdt zijn kabinet dan ook in leven door het aftimmeren van het klimaatbeleid steeds maar weer uit te stellen. Dat lukt hem tot dusver nog, maar hoe lang?’ Dit en meer in Wynia’s Week.

Verwende kinderen

‘Een zuur soort agressiviteit, die vroeger maar zelden te horen was, is naar boven komen drijven en vergiftigt het publieke leven. Deze vrije uiting van meningen komt voort uit een diepe vijandigheid tegen het hele Europese project en weerzin tegen de mensen die dat project managen. Maar hij komt ook uit een soort zorgeloze lichtzinnigheid, een onbekommerd idee dat het geen kwaad kan om de boel eens een beetje op te schudden, dat je gewoon alles moet kunnen zeggen. Ze zullen zich verdedigen door te zeggen dat ze echte, pure Britse lef tonen. Maar geen seconde staan ze er bij stil hoe zwaar bevochten deze vrijheid is. Ze zijn de lamlendige kleuterkinderen van zeventig jaar vrede.’ – Ferdinand Mount, schrijver en columnist.

Zeespiegel (2)

Na het artikel van gisteren 1) stuurde lezer J. Hemmer mij naar de website van Deltares. Daar vond ik: ‘In de afgelopen drie jaar hebben Deltares en HKV lijn in water in opdracht van Rijkswaterstaat gewerkt aan een nieuwe methode om de zeespiegelstijging langs de Nederlandse kust nauwkeuriger te bepalen. De conclusie is dat de zeespiegel de afgelopen 128 jaar met 1,86 mm per jaar (18,6 cm per eeuw) is gestegen en dat de stijging niet is versneld.’ Hij wees mij ook op het Amerikaanse NOAA, dat in een rapport uit 2017 concludeerde: ‘Het gemiddelde wereldzeeniveau is sinds 1900 met 16-21 cm gestegen, waarvan 7 cm sinds 1993.’

Het verschil in zeeniveau kan Deltares verklaren: ‘Een belangrijke factor waardoor de zeespiegelstijging in Nederland lager is dan wereldwijd, is dat door het zwaartekrachteffect het ijs dat smelt en afkalft op Groenland niet bij Nederland terechtkomt.’

Dat verklaart nog niet waarom NOAA een trendbreuk constateert sinds 1993. Volgens Deltares zijn dat jaar voor het eerst metingen van satellieten gebruikt. Die laten inderdaad wel een stijging zien. ‘In Nederland meten we ten opzichte van het NAP, terwijl de globale zeespiegel vanaf 1993 ten opzichte van de eerste satellietmetingen wordt gerapporteerd.’

Kanttekening Hemmer: ‘Die satellietgegevens wordt een grote nauwkeurigheid toegekend, maar ik vraag me af hoe je een verandering van tienden van millimeters kunt meten met een radargolflengte van 4 cm. In de fysica leren we immers dat je geen objecten kunt waarnemen met afmetingen kleiner dan de golflengte van de gebruikte straling.’

1. zoals u ongetwijfeld weet: u kunt altijd alle artikelen van De Bicker terugvinden, zoekend op steekwoord, op www.debicker.eu

Breed

Een lofzang op ontwikkeling in de breedte, in plaats van de diepte. ‘Waarom generalisten zegevieren in een wereld vol specialisten,’ is de ondertitel. Epstein begint met sport, en vergelijkt de jeugd van Tiger Woods met die van Roger Federer. Maar ontdekt dat vrijwel overal in het leven een zwalkend begin vaak voorbode is van succes. Duke Ellington meed muzieklessen omdat hij liever wilde tekenen en honkballen. Een tech-ondernemer die op zijn vijftigste een bedrijf start heeft bijna twee keer zo veel kans dat hij er een succes van maakt als een dertigjarige. En die heeft weer veel betere kansen dan een twintigjarige. (tip A. Nieuwland)