Beleg in toekomst
De wereld gaat de komende tien jaar grote investeringen zien in infrastructuur: telecom, nutsbedrijven, transport. Beleggingsadviesfirma toont welke soorten bedrijven daarvan het meeste kunnen profiteren, en helpt daarmee beleggers te beslissen welke bedrijven een goede investering zouden kunnen zijn. Bijvoorbeeld: dankzij 5G zal het mobiele telefoonverkeer de komende vijf jaar verdrievoudigen; de meeste groei vindt in de VS plaats.
Zo oud zijn als je vader?
Hoe oud iemand wordt is minder genetisch bepaald dan tot nu toe werd aangenomen. Genen zijn maar voor 16% verantwoordelijk voor de leeftijd die mensen bereiken. Leefomstandigheden zijn veel belangrijker. Dat is één van de conclusies van een studie die een stamboom opstelde van maar liefst 13 miljoen mensen, over elf generaties. De enorme database stelde de onderzoekers van Columbia University in staat om de levensduur van vele familieleden te vergelijken.
Steden 3000 v.C. - 1600
Wat waren de vijf grootste metropolen van de wereld, op enig moment in de geschiedenis? Tussen 450 (einde van het Romeinse Rijk) en 900 bijvoorbeeld stond er geen enkele Europese stad in de top-5. Toen sloop in de top-5 …. Cordoba. Van 1040 tot ongeveer 1080 was de enige Europese stad van enige omvang Palermo. Na 1080 waren de grote steden weer in Azië en Arabië. Pas In 1268 was er weer een Europese stad in de top-5: Milaan, vlak daarna gevolgd door Parijs. (3:45 min.)
Opletten
We zijn de laatste jaren vertrouwd geraakt met cognitieve vooroordelen en heuristieken. Deze kaart is bovengemiddeld handig omdat hij zich beperkt tot 18 voorbeelden, die in één klap duidelijk worden door een citaat. (uitprinten. Klik voor hi-res.)
KLM lek?
Data privacy specialist ontdekt dat de boekingssoftware van vele luchtvaartmaatschappijen zo lek is als een mandje. Uw paspoortnummer, e-mail wachtwoord en geboortedatum worden gedeeld met een lange lijst bedrijven. Erger: deze gegevens staan zonder beveiliging in de broncode die hij kon openen via de mobiele app (van in dit geval Emirates, maar hij zegt dat o.a. ook KLM dezelfde fout maakt.) Dus ook zichtbaar voor kwaadwillende buitenstaanders. Probleem is niet moeilijk te verhelpen, zegt hij.
Fire and Fury
Net voor u gelezen. Wat hebben we aan dit boek? Nou, een heleboel.
We lezen allemaal iedere dag in bijvoeglijke naamwoorden wat voor soort iemand Trump is. Argwanend, iemand die gestreeld moet worden, iemand die ‘zero-sum’ denkt (als er iemand wint, dan verliest iemand anders), iemand die alles persoonlijk maakt. Wraaklustig, haatdragend. Hij-leest-niet. Echt niets. Oude vrienden, ex-werknemers, stafleden noemden hem allemaal ‘een idioot.’ Wolff geeft voorbeeld na voorbeeld na voorbeeld van hoe ongelooflijk wankelmoedig de persoon Donald Trump, de huidige president van de Verenigde Staten, is. Alles bij elkaar is het doodeng. Het boek zou verplicht moeten worden op alle ministeries van Buitenlandse Zaken in de wereld. Wolff schildert hoe het ontslag van James Comey in zijn werk is gegaan, en het is moeilijk om iets anders te concluderen dan ‘obstruction of justice’ (belemmering van de rechtsgang) door de president zelf. Hij negeerde ieders advies en hield zijn besluit geheim voor sleutelfiguren, zoals de top van het Ministerie van Justitie. De benoeming van speciale aanklager Robert Mueller, 12 dagen later, was een regelrechte wraakactie van onderminister van Justitie Rod Rosenstein die door de president was genegeerd en vernederd.
Het is ook duidelijk dat Steve Bannon verreweg de slimste speler was in het Witte Huis. Hij kon de gekte van de dag doorzien, mensen inschatten, hij voorzag consequenties, bereidde zich er op voor. Toen duidelijk werd dat Trump’s zoon Don jr, schoonzoon Jared Kushner en nog wat stafleden een Russische delegatie hadden ontvangen in Trump Tower in New York probeerde Trump de echte gespreksonderwerpen geheim te houden. Dat lukte natuurlijk niet. Bannon’s reactie was praktisch: hoe heeft Clinton dit gedaan? Die had immers ook een ‘special prosecutor’ achter zich aan, Kenneth Starr. Van één van de advocaten van Clinton leerde Bannon: vorm een apart team, dat niets anders doet dan de vragen opvangen en beantwoorden over het vermeende schandaal; laat de president boven dit alles staan en presidentieel zijn. Dat was zijn advies aan Trump; het werkte een tijdje, maar toen de president zich opnieuw niet kon beheersen en begon te twitteren over de zaak namen de twee belangrijkste advocaten ontslag. Negen grote advocatenkantoren weigerden het Witte Huis als klant.
Veelzeggend: in een interview met de NY Times zei Trump dat Mueller maar moest doen wat hij wilde, zo lang hij niet zijn neus in de financiële zaken van zijn familie zou steken. Bannon flipte, toen hij dat las.
Smakelijke alinea’s, die op zichzelf niet zo veel zeggen maar wel het beeld inkleuren van het milieu van Trump. ‘Chris Christie had in 2005, toen hij federale Offcier van Justitie was, de vader van Jared Kushner de gevangenis in gekregen. Charlie Kushner, die werd verdacht van belastingontduiking, had een prostituee ingehuurd en met haar een plan gemaakt om zijn zwager te compromitteren. Charlie was bang dat de zwager belastend materiaal aan het openbaar ministerie zou geven, en wilde hem kunnen chanteren.’
‘s Avonds lag Trump het liefst in bed met een cheeseburger, en belde hij met zijn oude vrienden uit New York – ‘het miljardairskabinet,’ zoals Wolff het noemt.
Waarom werd Trump niet ‘presidentieel?’ De meeste nieuwe presidenten zijn toch wel een beetje onder de indruk van het Witte Huis, met lakeien en bewakers, vliegtuigen en een hele verdieping adviseurs, alles 24 uur per dag ter beschikking. Trump had dat al. Al 35 jaar woonde hij bovenin Trump Tower, met zijn personeel, zijn kantoor beneden, en een helikopter op het dak. Het Witte Huis was verslonsd en zat vol met muizen en kakkerlakken …
De staf van Trump gaat in een periode van enkele maanden van schouderophalen, naar mond-open-ongeloof, naar gebogen hoofd, naar angst. ‘Before we move on to the next episode of ohmygodness,’ zegt Wolff op pagina 250 – het was voor de mensen die in het Witte Huis werkten net zo krankzinnig als voor de buitenwereld.
Wolff is bewonderenswaardig in zijn evenwichtigheid – beter dan de meeste politieke journalisten in Washington. Een voorbeeld: ‘Het idee dat er actieve samenwerking was en een sluwe samenzwering tussen Trump en de Russen – zoals de media en de Democraten ademloos geloofden of hoopten dat er bestond – leek iedereen in het Witte Huis ongeloofwaardig. Bannon’s commentaar was dat de Trump campagne nog niet eens in staat was om samen te zweren met zijn regionale afdelingen in de Verenigde Staten.’
En verder is het een sappig, goed geschreven boek – deprimerend, dat wel, maar het staat zo vol met ‘ohmygodness’ dat je blijft lezen … En je leest het dagelijks nieuws een stuk beter.
Ook TV nu in last
Televisie leek van alle media lange tijd het meest resistent tegen de veelvraat ‘internet.’ Maar nu zijn de cijfers wel zorgelijk: -8% vorig jaar, de grootste daling in reclame-omzet in 20 jaar niet veroorzaakt door een recessie. Voor Amerikaanse TV-zenders. En dat voor een bedrijfstak die geen tweede inkomstenstroom – lezers/kijkers – heeft. De kijkers gaan naar internet. PS de schrijver van het boek ‘Television is the new television,’ die juichte dat TV de hele internetrevolutie zou weerstaan, is ….. Michael Wolff. Inderdaad, schrijver van ‘Fire and Fury.’
Kan het toch?
Veel skepsis de laatste tijd over de snelheid waarmee ‘robotaxi’s’ het straatbeeld gaan overnemen. Maar ga naar Phoenix, Arizona: daar kun je al sinds november in een chauffeurloze taxi stappen. Het is dagelijkse werkelijkheid. Een experiment, onder toezicht, maar kennelijk gaat het zo goed dat Waymo (Google) net toestemming heeft gevraagd en gekregen om een echte taxidienst te beginnen. Phoenix heeft niet zo veel sneeuw, die sensors en camera’s kan verblinden; goed onderhouden wegen en beleefde chauffeurs. Dus een goede testomgeving.
Klok
Het oppervlak bestaat uit een ‘thermo-elastisch membraan,’ dat iedere 30 seconden in de uitgeholde strepen wordt getrokken, zodat het er uit ziet alsof het cijfer in steen is gehakt. $1.950 in de MoMA Store.
Jeremy in Tesla X
Jeremy Clarkson, zeg maar de Engelse Bas van Werven, recenseert de Tesla X en bezwijkt voor de charmes. Maar hij moet ook de nadelen bespreken natuurlijk. Voordat hij dat doet, vult hij de zes passagiersstoelen met zes juristen. Hij heeft namelijk een vroeger model van Tesla een beetje hard aangepakt en dat leidde tot langdurige processen. Het resultaat:
(‘Dumpert’ heeft de hele bespreking, de rest van YouTube alleen fragmenten. Dit segment begint op 08:57, voor de ongeduldigen onder u). Tip: V. Everts.