Als iedereen nou eens zou ophouden zichzelf te overschreeuwen als het gaat over klimaatverandering, zouden we veel sneller vooruitgang boeken. De een denkt dat de wereld vergaat, de ander denkt dat hysterische waarschuwingen leiden tot geldverspilling.

Allebei hebben ze ongelijk. Maar ligt het nou aan mij, of is in 2014 de toon van het klimaatdebat aan het veranderen? Ik lees allemaal verstandige stukken – econoom Gary Shiller in de NY Times die zegt dat we ons moeten verzekeren tegen de gevolgen; Thomas Friedman in dezelfde krant die zegt dat er genoeg ‘no regrets’ maatregelen zijn waar we sowieso plezier van hebben, zelfs als het wel blijkt mee te vallen met klimaatverandering;  Quartz rapporteert dat kredietbureau Standard&Poor’s nu ook kwetsbaarheid voor klimaatverandering meeneemt in de weging van overheidsobligaties. Slechts een paar voorbeeldjes na 1 dag lezen.

Dit is waar we naartoe moeten. Zoals Bloomberg onlangs zei in een hoofdartikel: klimaatverandering moet saai worden. Het is gewoon iets waar je belasting voor betaalt, en waar verstandige mensen zich druk over maken, zodat onze kinderen het net zo goed hebben als wij.

Mysterieuze ziekte door wind aangevoerd?

De Kawasaki ziekte treft kinderen onder vijf jaar, die gezwollen handen en voeten krijgen door gezwollen slagaderen. Een klimatoloog heeft parallel ontdekt met bepaalde winden – als de wind opsteekt neemt het aantal gevallen toe in Japan, Hawaii en Californië. Maar wat voert de wind – vanuit China – mee? Niet industriële producten, want hij voert over landbouwgebied. Geen virus, want die hebben langere incubatieperiode. Schimmelsporen misschien? Maar dat verklaart nog niet waarom kinderen in India en Australië de ziekte krijgen. (PNAS)

Welvaart brengt ... Heavy Metal

Hoe welvarender een land, hoe meer heavy metal bands. De meeste zijn in Scandinavië; Canada heeft er meer dan de VS. Uitlaatklep voor verwende, verveelde jeugd? Of resultaat van verplichte muziekles op scholen? Het weer? Geef de socioloog in u de vrije teugel.

Anale sex

Jazeker. Het is dinsdagochtend, dus een uitstekend moment om dit heikele onderwerp ter tafel te brengen. Het is een hit in Amerika.  40-45% van de Amerikanen zegt het wel eens geprobeerd te hebben (voor alle duidelijkheid, we hebben het hier over hetero’s), tegen 25-33% in de jaren ’90. Een recent gepubliceerde enquête van een – kennelijk serieus genomen – professor in Zagreb onder 2.000 vrouwen tussen 18 en 30 zegt dat bijna twee derde het wel eens heeft geprobeerd. Deed het pijn? Deden ze het vaker? Is het gevaarlijk? Leest verder.

E=mc2: Dan kun je dus van licht ook massa maken?

De theorie bestaat al sinds 1930, maar nu hebben wetenschappers de apparatuur om dat echt te proberen. Aan het Imperial College in Londen verwachten ze eind dit jaar het eerste experiment te kunnen uitvoeren. Bron: Nature.

Speelt Amazon met vuur?

In een ruzie met uitgever Hachette heeft Amazon de levertijden van Hachette-boeken vertraagd. ‘Afpersing, puur en simpel’ zegt een uitgever. Iedere zichzelf respecterende ondernemer zoekt de grenzen van de spelregels op – maar dit zou wel eens problemen kunnen opleveren voor Amazon, denkt Fortune.

Commerciele GPS is 25 jaar

Zeilers onder u zullen zich misschien nog de Magellan GPS NAV 1000S  herinneren, die in mei 1989 op de markt kwam.

De eerste satelliet voor het Amerikaanse leger ging in 1978 de lucht in, en in 1986 waren er zes satellieten. Ronald Reagan persoonlijk pleitte ervoor dat GPS werd vrijgegeven voor commercieel gebruik. En zoals gebruikelijk was er een koppige Amerikaanse ondernemer die net zo lang dramde tot hij van de techneuten zijn zin kreeg.

'Meningsbeïnvloeding duurt maar 3 dagen'

Mensen passen hun mening aan aan die van de meerderheid – dat was bekend. Maar volgens deze studie duurt dat effect maar drie dagen. Als dat klopt is het interessant voor bijvoorbeeld politieke campagnes: reclamespots vlak voor de verkiezingsdatum zouden dan effectiever zijn dan eerdere.

Minder pijn, langer leven

‘Alles doet pijn, ik word oud.’ Misschien is het andersom en word je ouder omdat je pijn hebt. Muizen waarbij een pijnreceptor werd weggehaald leefden 15% langer en gedroegen zich jeugdiger. Studie gepubliceerd in Cell.

Econoom Thomas Piketty verwierf de afgelopen maanden faam met zijn ‘Capital in the 21 Century’ waarin hij kort door de bocht zegt: kapitalisme leidt onvermijdelijk tot meer ongelijkheid. De FT heeft nu vraagtekens gezet bij zijn berekeningen; zie hier (hopelijk geen paywall meer dankzij Bicker-lezer SVWRD).  Het is een debat onder Heren: Piketty’s antwoord staat ook meteen op de FT site (zie onder).

Je zou denken dat Piketty’s landgenoten hem meteen zouden bijspringen nu hij wordt aangevallen door infame Angelsaksen. Maar kennelijk ligt dat ingewikkelder in de salons van Parijs waar ze nog steeds denken in termen van ‘links’ en ‘rechts.’ Voor rechts is hij een provinciale Marxist, voor links is hij te simplistisch en is ongelijkheid ook te danken aan sociale factoren (die natuurlijk geadresseerd moeten worden) …

Piketty response to FT data concerns

Chris Giles Author alerts | May 23 19:00 | 16 comments | Share

Dear Chris,

I am happy to see that FT journalists are using the excel files that I have put on line! I would very much appreciate if you could publish this response along with your piece.

Let me first say that the reason why I put all excel files on line, including all the detailed excel formulas about data constructions and adjustments, is precisely because I want to promote an open and transparent debate about these important and sensitive measurement issues (if there was anything to hide, any “fat finger problem”, why would I put everything on line?).

Let me also say that I certainly agree that available data sources on wealth are much less systematic than for income. In fact, one of the main reasons why I am in favor of wealth taxation and automatic exchange of bank information is that this would be a way to develop more financial transparency and more reliable sources of information on wealth dynamics (even if the tax was charged at very low rates, which you might agree with).

For the time being, we have to do with what we have, that is, a very diverse and heterogeneous set of data sources on wealth: historical inheritance declarations and estate tax statistics, scarce property and wealth tax data, and household surveys with self-reported data on wealth (with typically a lot of under-reporting at the top). As I make clear in the book, in the on-line appendix, and in the many technical papers I have published on this topic, one needs to make a number of adjustments to the raw data sources so as to make them more homogenous over time and across countries. I have tried in the context of this book to make the most justified choices and arbitrages about data sources and adjustments. I have no doubt that my historical data series can be improved and will be improved in the future (this is why I put everything on line). In fact, the “World Top Incomes Database” (WTID) is set to become a “World Wealth and Income Database” in the coming years, and we will put on-line updated estimates covering more countries. But I would be very surprised if any of the substantive conclusion about the long run evolution of wealth distributions was much affected by these improvements.

For instance, my US series have already been extended and improved by an important new research paper by Emmanuel Saez (Berkeley) and Gabriel Zucman (LSE). This work was done after my book was written, so unfortunately I could not use it for my book. Saez and Zucman use much more systematic data than I used in my book, especially for the recent period. Also their series are constructed using a completely different data source and methodology (namely, the capitalisation method using capital income flows and income statements by asset class). The main results are available here:

.

As you can see by yourself, their results confirm and reinforce my own findings: the rise in top wealth shares in the US in recent decades has been even larger than what I show in my book.

In the

I compare their series with the approximate series that I provide in the book. As you can see by yourself, the general historical profiles are very similar. This is exactly what I expect as we collect more data in other countries as well: we will certainly improve upon my series and adjustments (some of which can certainly be discussed), but I don’t think this will have much of an impact on the general findings.

(see also this paper pp. 91-92 of pdf:

)

Finally, let me say that my estimates on wealth concentration do not fully take into account offshore wealth, and are likely to err on the low side. I am certainly not trying to make the picture look darker than it it. As I make clear in chapter 12 of my book (see in particular table 12.1-12.2), top wealth holders have apparently been rising a lot faster average wealth in recent decades, at least according to the wealth rankings published in magazines such as Forbes. This is true not only in the US, but also in Britain and at the global level (see attached table). This is not well taken into account by wealth surveys and official statistics, including the recent statistics that were published for Britain. Of course, as I make clear in my book, wealth rankings published by magazines are far from being a perfectly reliable data source. But for the time being, this is what we have, and what we have suggests that the concentration of wealth at the top is rising pretty much everywhere. Of course, if the FT produces statistics and wealth rankings showing the opposite, I would be very interested to see these statistics, and I would be happy to change my conclusion! Please keep me posted.

Best, Thomas