Slap toezicht Fed ontmaskerd
Slap toezicht Fed ontmaskerd
Carmen Segarra was in 2011-13 in dienst van de Federal Reserve Bank of New York, de belangrijkste toezichthouder van Wall Street. Ze moest Goldman Sachs in de gaten houden. Ze vond haar bazen maar slap, en vond geen gehoor voor haar verbazing. Toen maakte ze geheime opnames. 46 uur totaal. Eén van haar ontdekkingen: er bestaat bij Goldman Sachs geen definitie van ‘conflict of interest.’ Dit wordt op band beaamd door een jurist van Goldman. Haar bazen vinden haar maar drammerig. Ze had meer kritiek. Etc. Segarra werd ontslagen, ze vocht haar ontslag aan, kreeg ongelijk van de rechter. Michael Lewis geeft in een column voor Bloomberg een fijne en dodelijke samenvatting van de hele affaire. Die werd afgelopen vrijdag geopenbaard door de Amerikaanse publieke radio, die ook een intern rapport onthult uit 2009 dat concludeerde: de Fed ontmoedigt interne kritiek, en heeft een cultuur van gehoorzaamheid. Ik heb voor u het hele uur van de radio-uitzending beluisterd. Laten we eerlijk zijn: iemand die zijn eigen collega’s en bazen stiekem opneemt, is niet onmiddellijk sympathiek. En laadt de verdenking op zich een querulant te zijn. Maar klokkenluiders zijn zelden sympathiek. Segarra draagt veel concrete voorbeelden aan. En het rapport uit 2009 ondersteunt haar bevindingen. Als haar ervaringen symptomatisch zijn dan is er maar één conclusie: de Fed is nog steeds een schoothond. Of, in de woorden van Michael Lewis: “Je had al zo’n idee dat toezichthouders min of meer onder de plak van de banken zaten. Nu weet je het zeker.”
Hoe zit dat bij DNB? Zijn ze daar wel mans genoeg?