Pinker en Harari

Pinker en Harari

Steven Pinker (‘Enlightenment Now’) en Yuval Harari (‘Homo Deus’) zitten niet ver van elkaar af als ze de vooruitgang van de mensheid beschrijven, en de welvaart die dat voor zo velen heeft gebracht. Maar Pinker wordt vaak een beetje wantrouwend gerecenseerd, alsof hij een ‘optimist’ is. Dat is een etiket dat naïviteit suggereert, wanhopige blijdschap. Harari daarentegen kan geen kwaad doen. Deze recensent vergelijkt het met de zelfcensuur van Hollywood in 1934-1968. ‘Je mocht films maken over overspeligen, misdadigers en femmes fatales zolang ze maar aan het eind hun verdiende loon kregen. Intellectuelen in het vrije Westen in de 21ste eeuw mogen op vergelijkbare manier wel aardige dingen zeggen over vooruitgang, technologie, wetenschap en kapitalisme zo lang ze maar duidelijk maken dat we uiteindelijk De Prijs zullen betalen voor onze hoogmoed.’ Harari eindigt zijn boek met angstige visioenen van algoritmes die onze levens gaan regisseren. Pinker durft te concluderen dat we ook daar wel een oplossing voor vinden, en dat het zomaar allemaal wel eens goed zou kunnen aflopen. Ja, zeg ….